Voetbalvereniging RCS uit Oost-Souburg kreeg een subsidie van de Zwaluwen Jeugd Actie voor het opzetten en integreren van het RCS+ autisten team. Hoe is dit team eigenlijk ontstaan en waar hebben ze onze subsidie voor gebruikt. Een kijkje achter de schermen bij het RCS+ team uit Oost-Souburg.
“Die club wist ik wel.”
Xaira Nijsen studeerde in België en kwam bij Club Brugge terecht door een stage. “Club Brugge heeft een foundation opgestart voor kinderen met autisme en gedragsproblemen. Na mijn studie kwam ik terug in Zeeland en miste ik het voetbal enorm. Ik ben toen in gesprek gegaan met Sport Zeeland.”
Sport Zeeland ontwikkelt en coördineert sport- en beweegprogramma’s voor jong en oud. Ze waren zeer te spreken over haar idee. “Als ik een voetbalclub wist die het ook zag zitten, dan kon ik starten. Die club wist ik wel. Daar waar mijn broertje heeft gespeeld en waar mijn vader jarenlang trainer was: RCS. Gelukkig waren zij ook enthousiast en zo is het begonnen.”
Het RCS-gevoel
Dankzij Sport Zeeland kwam Xaira terecht bij de Zwaluwen Jeugd Actie. “We bespraken de financiën en zij wisten deze actie te benoemen. Helemaal top natuurlijk! Ik heb de subsidie gebruikt voor de aanschaf van eigen materiaal zoals bijvoorbeeld ballen en pionnen.” Ook schafte Xaira voor alle spelers een shirt met een eigen naam aan en een sporttas. “Ik vond het heel belangrijk dat deze kinderen het gevoel kregen dat ze bij RCS horen.”
Autisme spectrum stoornis
Xaira begon met een groep van zeven spelers. Inmiddels heeft ze 16 kinderen op papier staan. “Dat is best wel een groei. Wij splitsen de groep momenteel daarom in twee groepen. In de ene groep zitten de kinderen die al wat langer bij ons voetballen en iets ouder zijn. En in de andere groep kinderen die wat jonger zijn, het nog wat spannend vinden of net zijn begonnen. Zo kan iedereen lekker voetballen naar eigen kunnen.”
De kinderen in het RCS+ team hebben een autisme spectrum stoornis en hebben extra ondersteuning nodig. Het gaat vooral om duidelijkheid en structuur. “Een paar dagen voor de training stuur ik een app. Hier zet ik dan bijvoorbeeld in welke trainers er komende training zijn en wat we gaan doen. Op de training zelf mogen ze eerst even spelen met de bal. Om 5 uur roep ik ze bij elkaar en gaan we naar de kleedkamer. Daar kunnen zij hun eigen verhaal altijd nog even kwijt en daarna leg ik uit wat we gaan doen. Dan gaan we het veld op. In totaal hebben we zeven trainers. Als er tijdens de training vier zijn, dan kunnen twee trainers de groepen begeleiden en de andere twee hebben dan eventueel de ruimte zicht te richten op een kind die het lastig vindt of boos is. Zo hebben we nu bijvoorbeeld een jongetje die het in de groep nogal lastig vindt. Hij heeft daarom een aparte training naast de andere twee groepen. Het uiteindelijke doel is hem bij de groep te krijgen, maar voor nu is dat nog niet haalbaar. Ook niet voor de rest van de groep. Zo houden we het voor allemaal overzichtelijk.”
Overwinning
Aan het einde van de training speelt het RCS+ team nog een wedstrijdje onderling. Tussendoor of aan het einde van het seizoen probeert Xaira een oefenwedstrijd tegen een ander team te organiseren. “In juni doen we mee met een toernooi. En we gaan ook nog een keer op bezoek bij een Belgische club. 4 of 5 kinderen willen zeker meedoen. Voor die anderen is het of te spannend of je moet ze echt nog een keer goed uitleggen wat er precies gaat gebeuren.” Als het bij 4 spelers blijft is dat normaal gesproken geen probleem. “Vorig jaar had ik ook te weinig spelers en toen hebben we samengewerkt met het G-team van Middelburg. Belangrijk is dat ik dit wel vooraf duidelijk vertel. Dan is het prima en gaan ze lekker voetballen” . Naast het voetbal zoekt Xaira ook nog andere uitdagingen op voor haar team. “Elk jaar probeer ik wel iets anders om een overwinning uit te halen. Zo zijn we al een keer naar de bioscoop gegaan en binnenkort gaan we met ze allen bowlen. Zonder ouders. En ook dan leg ik weer duidelijk uit wat we gaan doen.”
Regulier en G-voetbal
De grootste droom van Xaira is dat haar kinderen doorstromen naar het reguliere voetbal of het G-voetbal. Maar dat blijft een grote uitdaging. “Regulier is veel meer gericht op prestatie. Ik vind het nu vooral belangrijk dat ze gewoon kunnen doen wat ze leuk vinden. Dat ze gezien en begrepen worden. Dat het niet erg is als je een keer boos bent of een keer wegloopt. En dat kan nu allemaal.” Ook de stap naar G-voetbal is enorm groot. G-voetbal is heel divers; van kinderen met het syndroom van down tot en met kinderen met een lichamelijke beperking. “Voor onze kinderen schrikt dat dan weer af.”
Tijdens de wekelijkse training speelt Xaira al een beetje in op het reguliere voetbal. “Zo bespreken we de training altijd in de kleedkamer. Ik wil ze graag hiermee kennis laten maken, want dat is ook zo in het reguliere voetbal. Kennismaken met akoestiek, met alle kinderen in een kleedkamer en een trainer die in een kleedkamer praat. Dat ze wennen. Het is misschien niet helemaal zoals het in werkelijkheid is qua drukte, maar toch vind ik het wel heel belangrijk dat ze dit in ieder geval toch een beetje meekrijgen.”
Groei
De kinderen van het RCS+ team hebben de afgelopen periode een enorme groei doorgemaakt. “Eerst stonden ze op het veld als individu, maar nu staan ze er echt als één team. En als het voor iemand even teveel wordt dan laten ze dat ook gewoon gebeuren. In het begin dacht iedereen ‘oh jee wat gebeurt hier?’. Nu is het iets wat er bij hoort en gaan ze gewoon verder met hun training.” Naast dat de kinderen groeien in het voetbal ziet Xaira ook dat meer samen kunnen doen. “ Dat kon in het begin echt niet. En zie ik vriendschappen ontstaan.”
Van groep naar individu
Ook Xaira leert iedere training weer. “Geen enkele training is hetzelfde. Ieder kind is weer anders. In het begin vond ik het heel spannend of dit wel zou gaan lopen. En als ik nu zie hoe ver we eigenlijk al zijn. Duidelijkheid is wel echt een belangrijk leerpunt. En ook het inzetten van de groepsapp. In het begin wilde ik de hele groep zien. Nu wil ik ook meer het individu zien. En het kind krijgen op een niveau waar hij/zij naar toe kan gaan. Eerst was het: hij is boos, ok en we richten ons op de groep om weer verder te gaan. Nu is het: waarom is hij boos en wat is de aanleiding. Heb ik iets gezegd? Is het iets in de training wat niet lukt of loopt voor hem? Hoe kan ik dingen ook voor hem aanpassen?”
“Dan weet ik weer precies waar ik het voor doe.”
Xaira: “Het zijn kinderen met een gouden rand. Daarom hebben wij om ons logo ook een gouden rand. Als de kinderen met plezier naar de voetbal komen, dan heb ik er ook plezier in. Ik kom ook wel eens na een drukke dag met een vol hoofd aan bij de training. Maar als ik dan die blije koppies zie en het enthousiasme, dan weet ik weer precies waar ik het voor doe! Zeker wanneer je hoort dat ouders zeggen dat RCS+ zijn/haar kind over drempels heeft geholpen.”
Super verhaal, het enthousiasme waarmee je dit doet chiara spat er vanaf. Wij (LuctorHeinkenszand) zijn druk met het opzetten van een g-team, wie weet kunnen we als ‘buur’ club nog eens iets voor elkaar betekenen!